کد مطلب:182709 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:126

خدایی که امام سجاد می شناسد
انگیزه های انسان گناهكار كه دستور مولای خویش را زیرپا می نهد، گوناگون است. برخی در اثر ناآگاهی، برخی در اثر سهل انگاری و برخی به خاطر این كه مولا را كوچك می بیند و كوچك می شمرند. قابل نمی بیند، فرمان وی را زیر پا می نهد.

امام سجاد علیه السلام معصوم از گناه و مصون از خطاست. لغزش هایی كه از انسان های معمولی سر می زند، انسان معصوم مرتكب نمی شود. لیكن از آن جهت كه بسیاری از كارهای نیك معمولی در اندیشه ی آنان سرگرمی و لغزش است؛ كه حسنات الابرار سیئات المقربین، «رفتار نیك خوبان گناه زشت وارستگان است.» انسان وارسته هماره خویش را در پیشگاه خدای سبحان لغزش كار می بیند.

سیدالساجدین علیه السلام ارتكاب این لغزش ها را این گونه تحلیل می نماید: خدایا اگر دیگری بر جرم و لغزش من آگاهی می یافت، انجام نمی دادم، اما این كه در پیشگاه تو لغزیده ام بدین خاطر نیست كه تو را



[ صفحه 141]



كوچك شمردم و بی اعتنایی كردم؛ بلكه بدین سبب است كه می دانم تو مرا زود تنبیه نمی كنی، و پرده پوش هستی، مرا رسوا نمی سازی، تو خدای حلیم و بردباری، تو خدای بخشنده و با گذشت هستی، عیوب مرا می پوشانی، گناه مرا می بخشی، فلو اطلع الیوم علی ذنبی غیرك ما فعلته و لو خفت تعجیل العقوبة لاجتنبته، لا لانك اهون الناظرین الی و اخف المطلعین علی بل لانك یا رب خیر الساترین و احلم الاحلمین و اكرم الاكرمین ستار العیوب، غفار الذنوب... [1] ؛ سیدالساجدین علیه السلام این گونه خدایی را می شناسد و این گونه خدایی را می پرستد و این گونه خدا را معرفی می نماید.


[1] مصباح المتهجد، ص 406.